martes, 10 de agosto de 2010

Donde Catulo descansaba de los males del mundo


Le Grotte di Catullo
(Restos de una villa romana con balneario en el extremo de la península de Sirmione, el mismo lugar donde anteriormente Catulo en cuanto podía disfrutaba largas temporadas de solaz)

CARMEN LXIII
(FRAGMENTUM)

Mora tarda mente cedat: simul ite, sequimini
Phrygiam ad domum Cybeles, Phrygia ad nemora deae,
ubi cymbalum sonat vox, ubi tympana reboant,
tibicen ubi canit Phryx curuo grave calamo,
ubi capita Maenades vi iaciunt hederigerae,
ubi sacra sancta acutis ululatibus agitant,
ubi suevit illa divae volitare vaga cohors,
quo nos decet citatis celerare tripudiis.


Con mi hija Verónica entre las ruinas de la antigua Sermio Mansio

POEMA 63
(FRAGMENTO)

¡No haya duda ni tardanza!
Id a un tiempo detrás de mí
a los bosques de Cibeles,
mansión de la Diosa frigia,
donde el tímpano retumba,
donde el címbalo suelta su voz,
donde el frigio en corva caña
graves tonos hace sonar,
donde ménades con hiedras
sus cabezas echan atrás,
donde agudos alaridos
son la sacra celebración,
donde suele aquel cortejo
de la Diosa girovagar,
¡que hasta allí deprisa vayan
nuestras danzas con frenesí!


Adentrándome en el lugar que Cayo Valerio Catulo adoraba

CARMEN LXXXV

Odi et amo. Quare id faciam, fortasse requiris.
Nescio, sed fieri sentio et excrucior.


La villa contaba incluso con un acueducto y piscinas para el baño

POEMA 85

Odio y amo. ¿Por qué hago esto?, preguntes acaso.
No lo sé, mas lo siento y me causa dolor.


Usurpando el pedestal que le hubiera correspondido a Catulo

CARMEN XLVI
(FRAGMENTUM)

O dulces comitum valete coetus,
longe quos simul a domo profectos
diversae varie viae reportant.


Dentro del corazón de la villa palaciega romana

POEMA 46
(FRAGMENTO)

Adiós, dulces amigos, compañeros
que, alejados de casa al mismo tiempo,
separados nos traen distintas sendas.


Disfrutando la vista del Lacus Benacus romano, hoy lago de Garda (término que proviene del vocablo germano "warten", cuyo significado es 'fortaleza'. Probablemente los bárbaros le pusieron este nombre debido a los castillos que lo circundaban)

CARMEN LXXIII

Desine de quoquam quicquam bene velle mereri
aut aliquem fieri posse putare pium.
Omnia sunt ingrata, nihil fecisse benigne
prodest, immo etiam taedet obestque magis;
ut mihi, quem nemo gravius nec acerbius urget,
quam modo qui me unum atque unicum amicum habuit.


Acompañando a Catulo una noche en que nos fuimos de farra

POEMA 73

Déjalo ya.
No pretendas ganarte el cariño de nadie.
Deja. No intentes hallar alguien que pueda ser fiel.
Todo es ingrato
y de nada nos sirven las buenas acciones,
son un estorbo más bien, sólo nos pueden dañar.
Mírame a mí:
me atormenta con más crueldad y más saña
quien como amigo hasta ayer sólo me tuvo él a mí.

[Poemas extraídos del libro escrito por Cayo Valerio Catulo: Poesías completas, Madrid, Hiperión, 1993, 2ª edición, (traducción, prólogo y notas de Juan Manuel Rodríguez Tobal), 334 páginas]


Juan Manuel Rodríguez Tobal
(Zamora, 1962)
Filólogo, profesor, poeta y traductor

No hay comentarios:

Publicar un comentario